Viviane Gerits auteur

Hier speciaal voor u het gepubliceerde kortverhaal:

​

Het pak in de kast                                                                                                                       Viviane Gerits

 

Rond het pak is een mooi goudgekleurd papier en een breed groen lint.

Ria vindt het zomaar ineens boven in haar kleerkast als ze haar kast wil opruimen. Ze staat er stomverbaasd naar te kijken. Het pak staat te pronken tussen haar stapel lakens en de handdoeken. Dat is de plek waar ze normaal haar kussenslopen legt. Wat doet dat pak hier in haar kleerkast. Waar zijn haar kussenslopen trouwens?

Wie heeft hier nu zomaar een cadeau neergezet? Ze woont hier alleen.  Het is een groot pak. Zo lang kan het er nog niet staan want ze doet alle dagen die kleerkast open. Vreemd dat ze het dan voordien nooit zag.

Waarom staat het daar? Voor wie is het? Zou het misschien voor haar bedoeld zijn?

Neen, neen, denkt Ria. Ze gaat het niet zomaar opendoen!

​

Stel je voor: je hoort zo veel vreemde verhalen op tv en in de kranten de laatste dagen. Er zijn overal bompakketten te vinden. Of misschien zit er wel vergif in ofzo.

Zou iemand het op  haar gemunt hebben? Waarom wil iemand haar doden? Ze doet toch niemand kwaad.

Maar stel je voor:… als dat pak er staat, moet er toch ook iemand in haar huis binnen gekomen zijn.  Zou die persoon haar sleutels gestolen hebben?

Ze gaat zoeken naar haar huissleutels. Die zitten aan de binnenkant van de deur waar zij ze altijd voorzichtig in het slot steekt als ze thuiskomt. Dan moet ze er nooit achter zoeken. Neen, er kan niemand binnen als de sleutels op de deur zitten. Zou er dan iemand in haar huis binnen gekomen zijn als ze even niet thuis was?

Ze is al lang niet verder geweest dan de winkel op de hoek. Lena, haar dochter doet immers wekelijks de boodschappen samen met haar.

​

Ria neemt het zware pak voorzichtig uit de kast en neemt het mee naar beneden. Op de keukentafel staat het naar haar te blinken. Wat nu? Ze loopt weer naar boven en kijkt in de kast of er nog andere pakken staan. Op de plek waar het pak stond is nu veel lege plaats. Waar zijn die kussenslopen? Heeft iemand die gestolen? Ze gaat op zoek naar kussenslopen die ze niet vindt. Na een uur gaat ze weer naar de keuken. Het pak staat nog steeds onveranderd op de keukentafel waar zij het neerzette.

Misschien moet ze het toch open doen?

Wie weet wat er allemaal in zit. Neen, misschien toch beter niet. Ze las net een boek waar er een afgehakte hand in een doos afgeleverd werd. Of...was dat een film die ze ooit zag? Zou ze er eens mee schudden? Neen, neen Ria dat is niet echt wijs, zegt ze tegen zichzelf. Wie weet wat er dan gebeurt.

​

Ze heeft honger en eet een boterham aan de keukentafel. Haar blik blijft gefixeerd op het cadeau. Misschien moet ze het gewoon buiten zetten. Het is niet van haar, en dus moet het niet in haar huis zijn.

Er moet toch iets gebeuren met dat cadeau. Zo kan ze niet gaan slapen straks. Misschien moet ze het dan toch open doen. Ze denkt er een tijdje over na.

Ze moet het weten.

​

Ze neemt een mes uit de keukenschuif en maakt aan de zijkant van het cadeau een stukje van het papier open in de  hoop om te kunnen zien wat erin zit. Neen zo ziet ze nog niets, enkel groen karton en letters.

Dan scheurt ze het papier er ineens af.

Verbaasd kijkt ze naar een ingepakte tuinslang. Wat is dat nu? Het is zeker een grap? Of misschien is het geen echte tuinslang, misschien lijkt de slang onschuldiger dan het is.  Misschien heeft iemand er iets in verstopt.

Ze prikt gaatjes en snijdt stukjes open van de slang. Er komt niets uit, er zit niets in. Het is gewoon een tuinslang. Wat moet zij trouwens met een tuinslang? Ze heeft zelfs al jaren geen tuin meer.

De keuken is veranderd in een puinhoop met de afgerolde en compleet in stukjes gesneden slang.

Er belt plots iemand aan de deur. Ze kijkt door het spionnetje en ziet dat het Lena is.

Ze morrelt aan de sleutel en opent de deur. Lena komt binnen en merkt dat haar moeder helemaal overstuur is. Moeder trekt Lena mee naar de keuken om haar haar vondst te laten zien.

De mond van Lena valt open als ze de ravage ziet. Ze gaat ontdaan op een stoel zitten.

‘Rustig mama, alles komt goed!’

​

Het is veel erger met haar moeder gesteld dan ze ooit besefte.

Vorige week kocht ze samen met moeder een tuinslang voor de verjaardag van Jonas, haar broer die net een huis met tuin kocht.

Het leek hen best om het cadeau op te bergen in de kleerkast.

Ze moet dringend Jonas bellen. Moeder kan duidelijk niet meer alleen wonen, haar dementie neemt  akelige vormen aan.

​

​

​

​